بشنوید| دیس تایمی یا افسرده‌خویی؟ چگونه تفاوت این دو را تشخیص دهید!

پادکست صد آنلاین| اختلال دیس‌تایمی یا افسرده خویی، را می‌توان شکل خفیف‌تری از افسردگی اساسی دانست که به صورت مزمن (اغلب به مدت حداقل 2 سال) وجود دارد. اختلال دیس‌تایمی می‌تواند همزمان با افسردگی اساسی رخ دهد که به آن افسردگی مضاعف یا Double می‌گویند. معمول‌ترین خصایص این اختلال عبارت است از وجود خلق افسرده در بیشتر اوقات روز و در بیشتر روزها. علائم شناختی در این اختلال رایج‌تر است و افسرده خویی با احساس بی‌کفایتی، کاهش بهره‌وری، احساس گناه، تحریک‌پذیری، خشم، مشکل در تمرکز، مشکلات خواب، انزوا از جامعه، از دست دادن علایق و بی‌فعالیتی و فقدان بهره‌وری همراه است. اختلال دیس‌تایمی معمولا در سنین پایین شروع می‌شود و به صوت مزمن در می‌آید. برخی عوامل می‌تواند ریسک بروز بیماری را افزایش و یا به عنوان محرکی برای برای بروز آن باشند: داشتن بستگان نزدیک مبتلا به افسردگی اساسی یا سایر اختلالات خلقی رخدادهای استرس‌زا یا تروما، مثل از دست دادن عزیزان یا مشکلات مالی ویژگی‌های شخصیتی که ویژگی‌های منفی دارد مثل پایین بودن عزت نفس، وابسته بودن شدید، خودانتقادی یا بدبینی سابقه‌ای از سایر اختلالات روانی مثل اختلالات شخصیت فرد افسرده حداقل 2 علامت از 6 معیار زیر را باید داشته باشد. کاهش اعتماد بنفس تمرکز ضعیف یا قدرت تصمیم‌گیری پایین احساس ناامیدی کاهش اشتها یا پرخوری بی‌خوابی یا پرخوابی کاهش انرژی یا خستگی درمان اختلال افسرده خویی، از طریق رواندرمانی و گاهی دارو درمانی امکان‌پذیر است. برای کودکان و نوجوانان توصیه می‌شود بیشتر از رواندرمانی استفاده شود هرچند در برخی شرایط داروهای ضدافسردگی لازم است.